چابهار؛ تنها سایت غرب آسیا که میتوان روی امواج سوار شد
موج سواری در ایران، باورتان میشود؟
اوایل دهه ۹۰ که ایسکی بریتون به ایران آمد، هیچکس شاید فکرش را هم نمیکرد که ایران بشود مانند تصاویر و فیلمهای خارجی، تختهای به دست گرفت و روی موجها سوار شد. این زن ۲۶ ساله آن سالها هم آمده بود تا از ایران به پاکستان برود و آنجا موج سواری کند. کارش همین بود که با انجام این ورزش از بهترین ساحلهای دنیا تا کشورهایی که چیزی به این نام نداشتند، موج سواری را در دنیا همهگیر کند و به مردم بشناساند. او پس از اینکه فهمید در پاکستان امنیت لازم برای ایستادن روی امواج را ندارد، به چابهار رفت و تصمیم گرفت پروژهاش را در ایران ادامه دهد. گویا یکی – دو باری رفت و آمد و حتی غیر رسمی هم تن به آب زد اما آخرین بار در سال ۹۴، به طور رسمی و حتی با پوشش اسلامی در ساحل چابهار موج سواری کرد. اتفاقی که نخستین و پر سر و صدا ترین خبر موج سواری در ایران بود.
وقتی تصاویر اچ دی و فول فریم خارجی را از شبکههای خارجی میبینیم که موج سواران با آن تختههای رنگی و زیبا، از روی موجهای غول پیکر سر میخورند، شاید فکرش را هم نکنیم که میشود در همین ایران خودمان هم این ورزش را انجام داد. وقتی تصاویر آهسته و زیبا چشمهایمان را مینوازد، با خودمان فکر میکنیم که آیا میشود ما هم یک روز چنین ورزشهایی را تجربه کنیم؟
پاسخ مثبت است. یعنی چند سالی میشود که مثبت شده و این ورزش مفرح و صد البته تفریح فوقالعاده به ایران آمده و در دسترس علاقهمندان ورزشهای آبی قرار گرفته است. یعنی در همین ایران خودمان هم میشود در زمانهای مشخص به جنوب رفت و حس فوقالعاده موج سواری را تجربه کرد.
در سالهای اخیر گرایش گردشگران داخلی و حتی خارجی برای سفر به جنوب ایران و سواحلش چندین برابر شده.
از اوایل پاییز تا تعطیلات عید نوروز در جزایر استان هرمزگان و سواحل سیستان و بلوچستان جای سوزن انداختن نیست اما در شش ماه دیگر سال، به علت گرمای شدید هوا، این مناطق کمترین میزان مسافر را تجربه میکند.
در این میان شاید کمتر کسی بداند که این روزها در چابهار، آب و هوا و شرایط جوی بسیار بهتر از دیگر مناطق جنوبی ایران است و بادهایی که در اصطلاح «مونسان» نامگذاری شده، گرمای سواحل این شهرستان را قابل تحمل کرده.
همین نقطهای که تنها ساحل ایران و حتی غرب آسیاست که میشود در سه ماه از سال در آن موج سواری کرد.
علت مناسب بودن شرایط امواج سواحل چابهار همین بادهای موسمی است.
بادهایی که باعث ایجاد این امواج با کیفیت میشود و تنها سایت مناسب موج سواری در غرب آسیا را در اختیار ایران قرار میدهد. ایرانی که سواحل متنوع و خاصش از هرمز و هنگام گرفته تا لاوان و مارو و درک و مکران، چیزی از نمونههای خارجی خود کم نداشته و حتی در نوع خود بینظیر است.حالا با اضافه شدن این شاخصه به قابلیت کمتر شناخته شده به سواحل ایران، میشود در فصول گرم سال هم گردشگران بسیاری را چه از داخل و چه از خارج کشور به این سواحل کشاند تا هم به گسترش آن کمک کنند و هم رونقی به اقتصاد نه چندان خوب مردمان ساحل نشین بدهند.
رشته نوپا و المپیکی
موج سواری در ایران سه سالی میشود که صاحب تشکیلات شده. انجمنی شکل گرفته زیر سایه فدراسیون انجمنهای ورزشی تا این رشته نوپا در ایران را رفته رفته سر و سامان دهد. رشتهای که البته چند وقتی المپیکی هم شده و جزو رشتههایی است که در ادوار آینده المپیک تابستانی حضور خواهد داشت. به همین بهانه هم شاید بهتر باشد وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، توجه ویژهتری به این رشته کنند و امکانات و بودجه حداقلی را برایش فراهم کنند.موج سواری البته در دنیا قدمت زیادی دارد و از چندین دهه پیش، در شهرها و کشورهای ساحلی رواج دارد و سالهاست که رقابتهای جهانیاش به طور حرفهای برگزار میشود.
سواحل سیستان و بلوچستان سرشار از جاذبه های دیدنی و بکراست. یکی از این جاذبه ها موج سواری است که اکنون در بهتری زمان آن قرار گرفته ایم. با سوار شدن بر قایق های موتوری ساده می توانید پرندگان مهاجر و جنگل های حرا را از نزدیک ببینید و از آن همه زیبایی و آرامش لذت ببرید. دیگر جاذبه های دیدنی این منطقه تالاب صورتی لیپار و کوه های مینیاتوری هستند. البته اگر مایلید رقص دلفین ها را در امواج اقیانوس تماشا کنید، هرگز این سفر را از دست ندهید.
اواخر بهار و نیمه های اول تابستان فصل موج سواری در چابهار به حساب می آید.
کوه های مریخی سر به فلک کشیده چابهار، با برش ها و فرم های متفاوت و متنوع که شکوه اکسپرسیونیسم و رئالیسم را در جشنواره ای از زیبایی و جذابیت، در معرض دیدگان عاشقان ایران قرار می دهند. گویی وارد سیاره دیگری شده اید و تابش نور خورشید، کوه های رنگارنگ آن را جلا می دهد. اما خاک بندر چابهار، بر خلاف خاک جزیره رنگارنگ و مرموز هرمز، قابل خوردن نیست.
کوه های مینیاتوری چابهار، عاشقان طبیعت گردی به خصوص عکاسان را شیفته خود کرده است. اگر از چابهار به سمت شرق این منطقه حرکت کنید، منظره ای متفاوت و شگفت انگیز در برابر دیدگان شما قرار می گیرد که همچون تابلوهای نقاشی، بخشی از شکوه نقاش طبیعت را بر روی بوم ایران زمین، به غمزه ای نقش بسته است.
مادر بلوچ الگویست برای تمام مادران ایران زمین. شاهکار زن بلوچ در سر انگشتان رنجیده ی اوست وقتی که سوزن به دست می گیرد. حاصل کارش را در تن پیرهنش باید دید اما حیرتم از این است که زن بلوچ در این صحرای خشک این همه رنگ و نقش عجیب را از کجا آورده است که به این ظرافت می دوزد و می بافد و آن را سنگ فرشی میکند برای آینده فرزندانش تا با وجود تمام سختی های روزگار هرگز صداقت، صفا و مهربانی را از قلب هایشان پاک نکنند و یاد بگیرند که انسان ها در محدودیتها و سختی ها الگو و نمونه خواهند شد.